Corona is als een almaar sneller denderende achtbaan. Een storm die alles platlegt. Geen stilte voor, maar tijdens. In vol kabaal. De huidige situatie is ongekend. Voor mij als bleue millennial, maar ook voor mijn ouders van de sterke Generatie X en de babyboomers vóór hen. COVID-19 zet alles op zijn kop. Maatschappijbreed en thuis bij eigen haard.

stilte de, -s 1 eigenschap of toestand van zonder beweging zijn of van weinig bewegen, m.n. van water: de stilte van het meer 2 toestand van niet waaien of weinig wind, ≈ windstilte: stilte op zee (uitdrukking: stilte voor de storm, voornamelijk figuurlijk; achteraf blijkt de rust bedrieglijk) 3 toestand van niet of weinig spreken, er wordt weinig of geen geluid gehoord en gemaakt 4 afwezigheid van verkeer, vertier en andere drukte / eenzaamheid, afzondering 5 kalmte, rust, vredigheid 6 de heimelijkheid, het bedekte (heimelijk, ongemerkt / zonder ruchtbaarheid)

Doorbreek de stilte

Mijn gedachten gaan uit naar alle mensen voor wie reuring al zo’n zeldzaamheid is. Voor wie stilte al zeer deed voordat zij noodgedwongen ook hun laatste sociale contacten aan banden moesten leggen. Laten we samen creatief zijn om hun stilte te doorbreken. Leg digitaal contact, schrijf, telefoneer of bedenk nog iets beters. Bied een luisterend oor waar je kunt en zorg voor een vriendelijk geluid.

Ik denk ook aan degenen die de storm bovengemiddeld vrezen. Voor zichzelf, of voor naasten die de eigenzinnige loop van het virus met verminderde weerstand afwachten. Met ieder nieuwsbericht als een nieuwe rukwind van zorgen.

RIVM voor elkaar

Door ons te houden aan de gestelde maatregelen bouwen we een beschermende ring van immuniteit die het virus zoveel mogelijk weghoudt van de kwetsbaarste mensen onder ons. Ik ga ervan uit dat we dat allemaal zonder enige aarzeling doen. Al doe je het alleen maar om de nijpende onzekerheid van anderen te beperken.

Daarnaast zijn mijn gedachten (vermoedelijk samen met die van jou) bij degenen die direct getroffen zijn door het coronavirus. Bij de stilte die achterblijft na een verloren strijd en de nabestaanden die daarin een weg zoeken met hun verdriet. Bij de mensen die tot stilte gedwongen zijn, omdat alle energie die ze hebben uitgaat naar beter worden. Dat zij maar alle zorg kunnen ontvangen die ze nodig hebben en gauw aansterken, volledig herstellen.

Ode

Aan de toewijding, inzet, volharding en liefde van al het zorgend personeel en ondersteunende diensten zal het zeker niet liggen. Erg genoeg komen juist die mensen die zo hun best doen om het virus het hoofd te bieden, soms oog in oog te staan met situaties van onmacht. Met eerlijkheid houdt COVID-19 klaarblijkelijk geen enkel verband.

Ook denk ik aan de beleidsmakers die zo zorgvuldig mogelijk handelen om grip te krijgen op het onbekende. Die het eigenlijk onmogelijk helemaal goed kunnen doen, maar die hun verantwoordelijkheid dragen, zo goed en zo kwaad als dat gaat.

Zonder ruchtbaarheid

Aan de ondernemers die door de stilte zien verdwijnen waar ze zo hard voor hebben gewerkt. Aan de mensen die afhankelijk zijn van voedselbanken met een tekort aan voorraad. Aan verdriet dat zonder samenzijn gedragen moet worden. Aan al het andere grote en kleine leed dat al bestond en waarop het virus als katalysator botviert. En aan hen die te kampen hebben met gevolgen waaraan door onwetendheid geen ruchtbaarheid wordt gegeven.

Echte stilte

In jouw hoofd huist wellicht een soortgelijke molen van gedachten. Stilte in de zin van rust, kalmte en vredigheid is momenteel alleen voorbehouden aan de natuur geloof ik. Die lijkt als enige juist wel een beetje op adem te komen. Ik kijk uit naar het moment waarop we dat ene gunstige effect op een alternatieve manier en vanuit gemeenschappelijke, intrinsieke motivatie voortzetten. Het moment na de pandemie.

En nu?

Vooralsnog worden we allemaal geconfronteerd met de luidruchtige stilte van de storm. De een nog harder dan de ander. Kom, als je kunt, in verzet tegen die stilte. Laat je niet lamleggen, maar doe vooral wat wél mogelijk is. Binnen de richtlijnen van het RIVM natuurlijk, en waar nodig buiten de kaders van je eigen normaal.

Pas een beetje op elkaar en zorg goed voor jezelf.